Ο
παππούς της Κλειώς είναι από τα πιο
σημαντικά πρόσωπα της ζωής της. Ήταν ο δάσκαλος της και την έκανε κάθε φορά να
φαντάζεται και να διευρύνει το μυαλό της. Γι’ αυτό η Κλειώ του είχε μεγάλη
αδυναμία και της άρεσε πολύ να μιλάει με τον παππού της. Οι διηγήσεις του
φαινόντουσαν τόσο ενδιαφέρουσες στην Κλειώ. Ήταν ο μοναδικός
που της μίλησε για τα αμύθητα σεντέφια του σεντουκιού, τα οποία θα της ανήκαν όταν
θα έφτανε στην ηλικία των 18 χρονών. Την έβαλε σε πειρασμό να τα δει ενώ
γνώριζε πως δεν θα μπορούσε να κρατήσει την παιδική της περιέργεια. Της έδινε
παρ’ όλα αυτά δύναμη και θάρρος για αυτό και όταν πέθανε, η Κλειώ στεναχωρήθηκε
πάρα πολύ. Ήταν
σαν να έχανε ένα κομμάτι της ζωής της. Ο παππούς της την αγαπούσε πάρα πολύ και
ήθελε το καλό της πάντα. Ήταν ο μόνος άνθρωπος στον οποίο μπορούσε να μιλήσει
για τα προβλήματα της, αφού όταν πέθανε ο πατέρας της, η μητέρα της έγινε
απόμακρη.
